Kırıkkale F Tipi Cezaevi’nde tutulan Osman Evcan, uzun süredir bitkisel kaynaklı vegan/vejetaryen yemekler talep etmekte, ancak cezaevi tarafından bu talebi dikkate alınmamakta, yaptığı başvurular da fayda getirmemektedir.
Bu sayfada toplanılan imzalar ve destek mesajları, düzenli olarak hem Osman'a, hem de Cezaevi yönetimine iletilecektir.
Osman Evcan’dan gelen mektupMerhaba sevgili Dostlar,
Bu mektubumu Kırıkkale F-Tipi Kapalı Cezaevi’nden yazmaktayım. Düşünsel, felsefi eğilimlerim nedeniyle 8 yıldır vejateryan bir yaşam sürdürmekteyim. Hiçbir hayvan eti ve hayvan etiyle yapılmış yemeği yemiyorum. Hayvan ürünleri de (tereyağı, peynir, bal, süt, yoğurt, sucuk, salam vb.) yemiyorum. Hayvansal ürünlerden yapılmış (deri, yün) kullanım-giyim eşyalarını kullanmıyorum.
Vejateryan olmam nedeniyle cezaevi mutfağında pişirilen etsiz yemekler tarafıma verilmektedir. Fakat cezaevi mutfağında yapılan bu yemekler o kadar kötü, bozuk yapılıyor ki, yenilebilir gibi değildir. Özel olarak küçük krom tencerelerde pişirilen bu yemekleri koklamak bile insanın midesini bulandırmaya yetiyor. Dolayısıyla bu yemekleri dökmek zorunda kalıyorum. Bu durum 1 yıldır devam etmektedir.
Cezaevi yönetimine, tarafıma verilen yemeklerin düzeltilmesi amacıyla 2010 yılı Aralık ve 2011 yılı Ocak ayı içerisinde birkaç kez dilekçe yazdım. İdare, sorunun çözümü yönünde herhangi bir girişimde bulunmadı, duyarsız kaldı.
26 Şubat 2011 tarihinde, akşam yemeğinde bulgur pilavı ve kuru fasülye verildi. Yemekleri kontrol ettiğimde yenecek durumda olmadığını gördüm. Bulgur pilavının pişirildiği krom tencerenin iç ve dış çeperinin yapışık bir kimyasal madde ile sarmalandığını fark ettim. Ellerime yapışan bu kimyasal maddeyi temizlemekte zorlandım. Oda arkadaşım Sadık Aksu da bu kimyasal maddeyi parmağıyla kontrol etmiştir. Bu kimyasal madde beni kaygılandırdı. Bulgur pilavını bir poşete koyup sakladım. Krom tencereyi sıcak-deterjanlı suyla defalarca yıkamama rağmen temizleyemedim. Tencereyi yıkarken bu madde ellerime bulaştı ve derimi yaktı. Defalarca sabunlu sıcak suyla yıkadığım halde bu maddeyi ellerimden çıkaramadım ve ellerim yapış yapış kaldı.
28 Şubat 2011 tarihinde Cezaevi Müdürlüğü’ne dilekçe yazarak bulgur pilavına katılan kimyasal madde ile ilgili olarak bilgi talep edip sorumlular hakkında soruşturma açılmasını istedim.
Cezaevi dilekçeme ilgisiz kaldı.
1 Mart 2011 tarihinde Kırıkkale Cumhuriyet Başsavcılığı’na, iki sayfalık dilekçeyle suç duyurusunda bulundum.
Aynı gün öğleden sonra Cezaevi Müdürü İsmail Karaküllah ve yanında 4-5 kişiden oluşan infaz koruma memurlarıyla birlikte, kalmakta olduğum B-8 odasına geldi. Ellerinde savcılığa yazdığım dilekçe vardı. Cezaevi müdürü benden bilgi istedi. Ben de yukardaki durumu aynen naklettim.
Sakladığım bulgur pilavını göstermemi istediler. Ben de gösterdim.
Cezaevi Müdürü, “böyle bir durumun mümkün olamayacağını, diyet olarak çıkarılan yemekten 6-7 kişinin daha aldığını” söyledi. Oysa yemek küçük bir krom tencerede getirilmişti, bulgur pilavı tek kişi için pişirilmişti.
Cezaevi Müdürü, bulgur pilavının laboratuarda incelenmesine gerek olmadığını ve pilavı dökmemi söyledi. Ayrıca savcılığa gönderdiğim dilekçeyi geri almamı istedi. Ben ısrar ettim. Bunun üzerine müdür, mutfakta çalışanlarla görüşüp durumu araştıracağını söyledi.
Yine aynı günün akşamı, yemek dağıtan görevli mahkûm, yemek alıp almayacağımı sordu. Almayacağımı söyledim. Görevli mahkûm kendisinin yemeği tattığını, içerisine madde katılmadığını, yemeğin temiz olduğunu söyledi. Ayrıca, müdürün mutfak çalışanlarıyla ilgili soruşturma başlattığını, kendisinin B bloktan alınıp A bloka verildiğini, bundan böyle burada kendisinin yemek dağıtacağını ekledi.
Bundan sonraki birkaç gün vejateryan yemekler kaliteli çıktı. Ben de yemekleri almaya başladım. Ne var ki, kısa süre sonra bana verilen yemekler yine bozuldu. Verilen yemekleri ağzıma sürmeden dökmek zorunda kalıyorum.
17 Haziran 2011 tarihinde, yemek dağıtan görevlilere, “vejateryan yemekler düzeltilene kadar bundan sonra yemek almayacağımı” ifade ettim.
20 Haziran 2011 tarihinde Cezaevi Müdürlüğü’ne bir dilekçe yazarak sorunun çözülmesini istedim. Yemekler düzeltilene kadar yemek almayacağımı belirttim.
27 Haziran 2011 tarihinde hem Kırıkkale İnfaz Hakimliği’ne, hem de Kırıkkale Cumhuriyet Savcılığı’na 4’er sayfalık, durumu ayrıntısıyla açıklayan iki ayrı dilekçe yolladım.
11 Temmuz 2011 tarihinde, Adalet Bakanlığı’na 5 sayfalık bir dilekçe yazdım. Dilekçeyi iadeli taahhütlü yolladığım halde tarafıma herhangi bir PTT dekondu verilmedi.
19 Temmuz 2011 tarihinde, kız kardeşim Asiye Evcan’a, sorunlarımı anlatan iadeli taahhütlü bir mektup yolladım. Keza tarafıma herhangi bir PTT dekondu ulaşmadı.
25 Temmuz 2011 tarihinde, Cezaevi Müdürlüğü’ne, kız kardeşim Asiye Evcan’a yazdığım mektubun neden yollanmadığını soran bir dilekçe yazdım.
25 Temmuz 2011 tarihinde, Kırıkkale Cumhuriyet Savcılığı’na çağrıldım. Annem Zeliha Evcan, cezaevindeki sorunlarım nedeniyle Kırıkkale Cumhuriyet Savcılığı’na suç duyurusunda bulunmuş. Bu dilekçeyle ilgili olarak Savcı ifademi aldı. Savcıya yaşadıklarımı anlattım. Ayrıca, daha önce hazırladığım 3 sayfalık dilekçemi de ifademe ek olarak verdim.
Aradan bir aydan fazla zaman geçmesine rağmen durumda herhangi bir düzelme olmamıştır.
17 Haziran’dan bu yana cezaevi mutfağında hazırlanmış yemekleri almama eylemim devam etmektedir. Beslenme ihtiyacımı kendi ekonomik olanaklarımla karşılıyorum.
Ayrıca, sağlık konusunda da sorunlarımız vardır.
Üç kez, “doktor ameliyatta” gerekçesiyle hastanenin kapısından geri döndürüldüm. Bu ertelemeler aylarıma mal olmaktadır. Bu süre içinde hastalığın ilerlemesi kaçınılmazdır.
Ayrıca muayene için doktorun odasına girdiğimizde kelepçelerimiz çözülmemekte ve kolluk görevlileri muayenehaneye doluşmaktadır. Oysa muayene esnasında kelepçelerin çıkarılması ve kolluk görevlilerinin dışarıda beklemesi gerekir. Kelepçeli muayeneyi kabul etmediğimizde muayene edilmeden geri gönderilmekteyiz.
Bu tür sorunları dile getiren 7 Temmuz 2011 ve 28 Temmuz 2011 tarihli dilekçelerimi Kırıkkale Cumhuriyet Başsavcılığı’na ve Kırıkkale İnfaz Hakimliği’ne iletmiş bulunuyorum.
Ayrıca, hastane sevklerinde, cezaevi arabalarındaki kutu gibi daracık bölmelere tıkılmamız da önemli bir sorundur. Bu bölmeler sağlık koşullarına uygun değildir. Hastanelerde mahkûmlar için özel bekleme odası olmadığından bu kutu gibi, daracık hücrelerde beklemek zorunda kalıyoruz. Yazın 40 derece sıcakta, havalandırmasız, kliması bozuk bu daracık bölmelerde tutulmamız sağlığımızı daha da bozuyor. Öte yandan bu hücrelerde tutulurken en doğal insani ihtiyaçlarımızı karşılamamıza izin verilmemektedir.
Hastanede doktorların yazdığı ilaçlar tarafımıza keyfi bir şekilde verilmiyor ya da geciktiriliyor veya tamamı verilmiyor.
Hatırlatmak istediğim bir olay da şudur: 2009 yılında, rahatsızlığım nedeniyle revire çıkıp muayene olmak için dilekçe yazdım. Dilekçeme yanıt verilmedi. Daha sonra da çeşitli taleplerime rağmen cevap verilmedi. Böylece, 6 ay boyunca muayeneye çıkamadım. Gerek benim gerekse ailemin 6 aylık yoğun mücadelesi sonunda revire, muayene çıkabildim. Bu olaydan dolayı hiçbir soruşturma yürütülmedi, sadece Kırıkkale İnfaz Hakimliği aileme mektup yazıp özür diledi.
Son olarak, cezaevi kantininde sebze-meyva ve diğer bazı besin maddelerinin getirilmesi ve satılması kısıtlanmaktadır.
Bu sorunların tüm duyarlı dostlar tarafından paylaşılmasını, yayılmasını, duyurulmasını ve dayanışma gösterilmesini diliyorum.
Sevgilerimle.
29.8.2011Osman Evcan, F Tipi Kapalı Cezaevi, Oda No: B-8, Hacılar/Kırıkkale
(kısmen kısaltılmıştır)Protestolar için…
Osman Evcan’ın kaldığı cezaevinin adresi ve telefonu ve emaili:
Adres Kırıkkale F Tipi Yüksek Güvenlikle Kapalı Ceza İnfaz Kurumu
Hacıbey Mah., 71480 Hacılar, Kırıkkale
Telefon (318) 297 41 94 - 95
Faks (318) 297 41 23
Osman’a destek olmak için, doğrudan kendisine de yazabilirsiniz:
Osman Evcan
F Tipi Kapalı Cezaevi, Oda No: B-8
Hacılar/Kırıkkale
http://osmanayemek.tumblr.com
Yazılmış ama gönderilememiş bir mektup. Bana anlatılmak istenenler var, kâğıda dökülmüş ama elime ulaşmıyor. Neden derseniz, Kocaeli F Tipi Cezaevi öyle uygun görmüş, diyeceğim.
Kayıtlar
